سایت های خبری هزینه های مربوط به کار رسانه ایی را می پردازند اما از مزایای آن محرومند و وزارت ارشاد آنها را به عنوان رسانه های صیغه ای می پندارد.

به گزارش خبرنیوز، سایت های سیاسی اینترنتی پدیده رسانه ایی است که تقریبا مختص ایران است، در یک دهه ای که از عمر این رسانه های جدید می گذرد، آنها به دلایل مختلف با اقبال نسبی مخاطبان داخلی و خارجی فارسی زبان مواجه شده اند و توانسته اند جریان ساز باشند..

انقراض تدریجی روزنامه نگاری کلاسیک و برخی محدودیت ها و ضعف های رسانه های رسمی و از سوی دیگر ایجاد یک طبقه و طیف 20 میلیون نفری از کاربران اینترنتی، باعث شده است سایت های خبری-سیاسی مجالی برای عرض اندام پیدا کنند، هرچند که نباید در تصور وزن آنها نیز دچار اغراق شد و باید دانست که "سایت ها، رسانه های دوران گذرا در جامعه ایرانی" محسوب می شوند.


سایت های سیاسی داخلی توانسته اند تا حد زیادی "اعتماد مخاطب"-عمده ترین سرمایه یک رسانه- را جذب کنند و البته قابل انکار نیست که اتفاقا سایت های اصولگرا نسبت به رقبای اصلاح طلب خود با اقبال بیشتری مواجه شده اند.

اما دیدگاهی که نسبت به سایت ها در مقایسه با رقبای رسمی خود(مثل خبرگزاری ها و ..) وجود دارد، مثل تفاوت زن صیغه ای و عقدی است! آنها هزینه های مربوط به کار رسانه ایی را می پردازند اما از مزایای آن محرومند: نهاد صنفی ندارند، اجازه حضور در برنامه های خبری را ندارند،از بسیاری از خبرگزاری های رسمی، تاثیرگذارتر هستند و از نظر اقتصادی هم اکثرا خودکفا هستند، اما حتی یک گواهی نامه ثبت رسمی ندارند و صدالبته که کتک خورشان هم ملس است و دائما با خطر محدودیت یا فیلترینگ مواجه هستند و از همه مهمتر و دردناک تر اینکه به "رسمیت" شناخته نمی شوند.

در شرایطی که خطر دو قطبی شدن فضای رسانه ای کشور و "قدرت یافتن رسانه های خارجی فارسی زبان " و قبضه کردن فضای رسانه ای کشور توسط آنها، یکی از چالش های آتی جامعه ایرانی است، توجه به اهمیت و نقش سایت های خبری داخلی بسیار راهگشا است، تقویت،حمایت و به رسمیت شناختن سایت های خبری داخلی، هم نشانه ای از تحقق آزادی و تکثر رسانه ای است و هم راهکاری ساده برای مقابله با نفوذ روزافزون رسانه های خارجی است..

بدون تردید، توسعه رسانه های داخلی با موضوع سایت ها گره خورده است و این مسیر، راهکاری دولتی و بخشنامه ای ندارد.